Rozpoznanie i leczenie – zaburzenia w oddzielaniu i wydalaniu popłodu

Rozpoznanie ustala się na podstawie: 1. obserwacji III okresu — występują trudności w oddzieleniu się łożyska i nadmierne krwawienie, 2. trudności w czasie ręcznego wydobywania łożyska, 3. oglądania powierzchni matczynej po urodzeniu łożyska i stwierdzeniu braków tkanki łożyskowej bądź jej poszarpania. Postępowanie lecznicze zależne jest od intensywności krwawienia i stanu rodzącej. Najczęściej łożysko oddziela się po pierwszym skurczu w czasie około 10—15 minut od czasu urodzenia się płodu. Po tym dopiero czasie przyjętymi metodami (patrz prowadzenie III okresu porodu) sprawdzamy oddzielenie łożyska. W przypadku nieoddzielenia się łożyska najczęściej zachowujemy następującą kolejność czynności: 1. Podanie dożylne 0,2 mg meterginy i masaż macicy. 2. Wyciśnięcie łożyska zabiegiem Credego. 3. Powtórzenie zabiegu Credego w znieczuleniu ogólnym. 4. Ręczne wydobycie łożyska i kontrola jamy macicy łyżką położniczą. 5. Przy stwierdzeniu łożyska wrośniętego lub szyjkowego należy dokonać laparotomii i usunąć macicę wraz z łożyskiem. Zapobieganie. Przy obciążonym wywiadzie położniczym (przebyte skrobania macicy, ręczne wydobycie łożyska) i nieprawidłowym przebiegu ciąży oraz I i II okresu porodu należy III okres porodu prowadzić czynnie, podając dożylnie lub domięśniowo 0,2 mg meterginy w momencie urodzenia się główki’płodu. Po urodzeniu się płodu i wystąpieniu pierwszego skurczu należy starać się przez ucisk na dno macicy dokonać urodzenia popłodu.