Do uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego doprowadzać może wiele złożonych patologicznych czynników, działających w okresie życia płodowego i po urodzeniu. Są nimi najczęściej: a. niedotlenienie, b. zakażenie, c. czynniki mechaniczne oraz d. różne biochemiczne zaburzenia, które mogą pogłębiać pierwotne uszkodzenie. Stan układu nerwowego oceniamy na podstawie kompleksowych badań: neurologicznych, elektroencefalograficznych, radiologicznych, transiluminacji czaszki, płynu mózgowo-rdzeniowego, w powiązaniu z całością obrazu klinicznego. Na tej podstawie istnieje możliwość oceny typu i lokalizacji zmian, różnicowania między czynnościowymi i strukturalnymi zmianami. W pierwszym miesiącu życia można wydzielić noworodki najbardziej zagrożone, których rozwój może być nieprawidłowy. Dzieci te należy otoczyć specjalną opieką, oceniać rozwój, a w przypadku wskazań wcześnie zacząć rehabilitację.