Pęknięcie macicy może przebiegać bezobjawowo oraz z objawami klasycznie dzielonymi na objawy poprzedzające pęknięcie i objawy dokonanego pęknięcia. Bezobjawowe pęknięcie macicy najczęściej spotykamy w pooperacyjnych bliznach macicy. Pęknięcia mogą występować zarówno w ciąży, jak i w porodzie. Często nie dochodzi do zupełnego pęknięcia, a jedynie następuje rozsunięcie się, rozejście mięśnia macicy w jego bliźnie. Obraz taki możemy spotkać w czasie wykonywania następnego z kolei cięcia cesarskiego. Groźniejszą postacią nietypowego pęknięcia macicy (brak objawów poprzedzających pęknięcie) jest dokonane pęknięcie z następstwami w postaci wstrząsu i krwotoku. Przebieg typowego pęknięcia macicy jest dwufazowy: 1. Faza zagrażającego pęknięcia macicy, w której stwierdza się bardzo silne skurcze macicy, pierścień graniczny przebiega skośnie powyżej pępka. Obmacywanie maksymalnie rozciągniętego dolnego odcinka jest bardzo bolesne, rodząca niespokojna, krzyczy, ciśnienie tętnicze wzrasta, oddech jest przyśpieszony. Czynność serca płodu może być trudna do wysłuchania. 2. Faza dokonanego pęknięcia macicy — prawie nie spotykana obecnie w zakładach zamkniętych służby zdrowia. Objawami są przede wszystkim: nagłe ustąpienie nadmiernie silnych skurczów macicy, ulga podawana przez rodzącą, stwierdzenie w brzuchu jakby dwóch guzów oddzielnie położonych: macicy i płodu, oraz pojawienie się objawów wstrząsu hipowolemicznego i urazowego. Jedynie bardzo szybka interwencja chirurgiczna i szybkie uzupełnienie krwi może uratować życie rodzącej. Rozpoznanie urazowego pęknięcia macicy jest łatwe, biorąc pod uwagę objawy opisane powyżej. Rokowanie w pęknięciu macicy jest zawsze poważne, jedynie w szpitalu przy sprawnej i szybkiej organizacji pomocy udaje się uratować rodzącą. Zapobieganie pęknięciom macicy polega na starannym przeprowadzaniu badania położniczego, wczesnym rozpoznaniu niewspółmierności porodowej. U każdej rodzącej, która przedtem rozwiązywana była cięciem cesarskim, po porodzie drogami naturalnymi przeprowadzamy ręczną kontrolę mięśnia macicy, celem zbadania stanu blizny pooperacyjnej. Leczenie pęknięć macicy musi obejmować równocześnie zabieg chirurgiczny (najczęściej usunięcie macicy, rzadziej zeszycie pęknięcia) i walkę ze wstrząsem hipowolemicznym.
