Rozpoznanie krwotoku bez zaburzeń w układzie krzepnięcia i krwotoku z powodu skazy krwotocznej jest niejednokrotnie trudne — z powodu nakładania się i przechodzenia jednego zjawiska w drugie, bowiem każda większa utrata krwi może doprowadzić wtórnie do zaburzeń krzepnięcia. Również zróżnicowanie dwóch rodzajów zaburzeń krzepnięcia, jak koagu- lopatii ze zużycia i zespołu wzmożonej fibrynolizy, nie jest jeszcze zawsze łatwe z uwagi na dynamiczność i zmienność tych zjawisk, jak i na niedoskonałą jeszcze metodykę badań poszczególnych elementów krzepnięcia. W różnicowaniu należy się posłużyć następującymi badaniami: 1. czas krwawienia, 2. czas krzepnięcia, 3. czas rekalcynacji, 4. czas protrombinowy i trombinowy, 5. oznaczanie liczby płytek, 6. poziom fibrynogenu, 7. oznaczanie czasu fibrynolizy skrzepów pełnej krwi, skrzepów pełnego osocza, frakcji euglobułinowej osocza, 8. objaw opaskowy.
