Nacinając krocze zmniejszamy opór tkanek dna miednicy, chroniąc w ten sposób główkę płodu przed urazem, oraz zapobiegamy pęknięciu krocza. Wskazania Nacięcie krocza jest szczególnie uzasadnione w następujących sytuacjach: 1. w zagrożeniu płodu w końcowym etapie porodu, 2. w operacyjnym zakończeniu porodu drogami naturalnymi, 3. wobec objawów grożącego pęknięcia krocza, 4. w ułożeniu odgięciowym główki płodu, 5. w porodzie dużego płodu, 6. w porodach przedwczesnych. Z powyższego wynika, że uzasadnienie dla nacięcia krocza jest częste, a odsetek nacięć krocza utrzymuje się w granicach 60—70%. Odróżnia się nacięcia krocza środkowe i boczne. Boczne nacięcie krocza wykonujemy wzdłuż linii łączącej tylne spoidło sromu z guzem kulszowym. Jakkolwiek warunki szycia i gojenia się bocznego nacięcia krocza są gorsze, jest ono bezpieczniejsze od nacięcia środkowego. Powikłaniem środkowego nacięcia krocza jest dalsze pęknięcie w przedłużeniu linii nacięcia, obejmujące swym zasięgiem zwieracz odbytu. Nacięcie krocza wykonujemy na szczycie skurczu po uprzednim znieczuleniu miejscowym. Właściwym momentem do nacięcia krocza jest silne napinanie się krocza i uwidacznianie się znacznej części główki.